Page 9 - สภาพอากาศในอวกาศ

8

อนุภาคประจุจะยังคงถูกกักกั้นในแม็กนีโตสเฟียร์ของโลก เว้นแต่จะชนกันในบรรยากาศของโลกหรือ
หลุดลอดลงมาจากแม็กนีโตเทลได้สำเร็จระหว่างที่เกิดการปั่นป่วนและคลุกเคล้ากันของลมสุริยะซึ่งเกิดขึ้นใน

บริเวณนี้เป็นประจำ

2.4 บรรยากาศชั้นไอโอโนสเฟียร์ (The Ionosphere)
โครงสร้างบรรยากาศของโลกแบ่งตามอุณหภูมิ บรรยากาศชั้นโทรโพสเฟียร์เป็นชั้นต่ำสุดและมี
คุณสมบัติอุณหภูมิลดลงตามความสูงที่เพิ่มขึ้น ความสูงเริ่มจากพื้นดินขึ้นไปประมาณ 12 กิโลเมตร (40,000
ฟุต) พลังงานแสงและการแผ่รังสีความร้อนจำนวนมากของดวงอาทิตย์ถูกดูดซับโดยพื้นผิวโลกและเปลี่ยนเป็น

แหล่งพลังงานความร้อนให้กับอากาศในชั้นโทรโพสเฟียร์ โดยทั่วไปกระบวนการต่าง ๆ ทางอุตุนิยมวิทยา
ทั้งหมดเกิดขึ้นในบรรยากาศชั้นนี้
ุ
เหนือระดับนี้ขึ้นมาคือบรรยากาศชั้นสตราโตสเฟียร์ มีคณสมบัติของอุณหภูมิเพิ่มขึ้นอย่างช้าตามความ
สูง เริ่มจากความสูงประมาณ 12 กิโลเมตรถึง 50 กิโลเมตร (40,000 - 165,000 ฟุต) อากาศยานบินได้สูงสุด

ั
ในบริเวณตอนล่างของบรรยากาศชั้นนี้ ตอนนของบรรยากาศร้อนขึ้นเนื่องจากการดูดซับรังสีอลตราไวโอเลต
จากดวงอาทิตย์ กระบวนการดูดซับเกี่ยวข้องกับการสร้างและการทำลายโอโซน
บรรยากาศชั้นเมโซสเฟียร์เป็นบรรยากาศชั้นอยู่เหนือขึ้นมา ความเข้าใจในบรรยากาศชั้นนี้มีค่อนข้างน้อย

ทั้งนี้เนื่องจากสูงเกินกว่าเพดานบินของอากาศยานและต่ำเกินไปสำหรับการโคจรของดาวเทียม คุณลักษณะ
ทั่วไปของอากาศในชั้นนี้คืออุณหภูมิลดลงตามความสูง และมีความสูงตั้งแต่ 50 กิโลเมตรถึง 85 กิโลเมตร
(165,000 – 280,000 ฟุต)
ิ่
ี
ึ้
บรรยากาศชั้นเทอร์โมสเฟยร์เป็นชั้นสูงขึ้นมา คุณสมบัติโดยทั่วไปคืออณหภูมิเพมขนตามความสูง อยู่
ุ
เหนือที่ระดับ 85 กิโลเมตร (280,000 ฟุต) อุณหภูมิเพิ่มขึ้นเพราะมีการดูดซับรังสีอุตร้าไวโอเลตและรังสี
เอ็กซ์เรย์จากดวงอาทิตย์ ซึ่งกระบวนดูดซับรังสีเหล่านี้โมเลกุลของไนโตรเจนและออกซิเจนบางส่วนมีการแตก
ตัว (รูปที่10) เป็นอิออนและอิเล็กตรอนอิสระเหล่านั้นก่อให้เกิดเป็นชั้นขึ้นในบรรยากาศเรียกว่า ไอโอโนสเฟยร์
ี
(Ionosphere) บางส่วนของชั้นไอโอโนสเฟียร์อยู่เหนือพื้นผิวโลก 70 กิโลเมตร (ทางตอนบนของบรรยากาศชั้น

เมโซสเฟียร์) ขยายขึ้นไปจนถึงความสูงในชั้นเทอร์โมสเฟียร์และบางลงเมื่อเข้าสู่ในอวกาศ

รูปที่ 10 สภาวะแวดล้อมของพลาสมาในบรรยากาศชั้นไอโอโนสเฟียร์ (O2 N2 ไอออนและอเล็กตรอน)
ิ