Page 26 - สภาพอากาศในอวกาศ
P. 26

25




























                       รูปที่ 30 การรบกวนสัญญาณเรดาร์ในภาพเรดาร์ตรวจอากาศจากคลื่นวิทยุของดวงอาทิตย์

                                             (แนวยาวไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้)

                       ในทางตรงกันข้ามการลุกจ้าของดวงอาทิตย์ การปลดปล่อยก้อนมวลในชั้นโคโรนาและกิจกรรมอื่น ๆ
               ในชั้นโคโรนาของดวงอาทิตย์ก่อให้เกิดการรบกวนคลื่นวิทยุเพิ่มมากขึ้น ส่งผลกระทบต่อระบบการติดต่อสื่อสาร
               ระบบนำทางและสัญญาณเรดาร์ในย่านความถี่สูงถึงย่าน SHF การรบกวนสัญญาณวิทยุอาจรุนแรงมากยิ่งขึ้น
               โดยปรากฏเป็น Side lobe ในภาครับของจานรับสัญญาณเรดาร์ ถึงแม้ว่าการออกแบบจานรับสัญญาณและมี

               วงจรอิเล็กทรอนิกส์กรองสัญญาณ (Electronic filters) ช่วยลดทอนการรบกวนสัญญาณได้ แต่ไม่สามารถลดทอนการ
               รบกวนสัญญาณได้ทั้งหมดเพราะการรบกวนของคลื่นวิทยุเกิดขึ้นในหลาย ๆ ย่านความถี่ (Radio frequency
               interference : RFI) ระหว่างเกิดการปะทุคลื่นวิทยุของดวงอาทิตย์จานรับสัญญาณที่อยู่ทางด้านซีกโลกที่เป็นเวลา

               กลางวันจะประสบกับปัญหาถูกรบกวนจากความเข้มของสัญญาณคลื่นวิทยุที่เพิ่มมากขึ้น (Radio whiteout)
               ผลกระทบที่ตามมาจะทำให้ไม่สามารถตรวจจับเป้าหมายได้เป็นเวลานานนับสิบนาทีหรือหลายชั่วโมงต่อการ
               ถูกรบกวนในแต่ละครั้ง

                    4.3 ผลกระทบต่อสัญญาณวิทยุย่าน VHF/UHF
                        การติดต่อสื่อสารและการปฏิบัติการของเรดาร์ที่อยู่ในคลื่นวิทยุย่าน VHF และ UHF ได้รับผลกระทบ

               จากการที่บรรยากาศชั้นไอโอโนสเฟียร์ถูกรบกวนน้อยกว่าที่ปฏิบัติการในคลื่นวิทยุย่านความถี่สูง (HF) อย่างไร
               ก็ตาม ย่านความถี่นี้จะพบกับปัญหาเฉพาะอย่างในบรรยากาศชั้นไอโอโนสเฟียร์เช่นเดียวกัน
                       การเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติของคลื่นแถบศูนย์สูตร (Equatorial Scintillation) นอกจากการรบกวน
                                                                                                     ่
               ของคลื่นวิทยุในหลาย ๆ ย่านความถี่อันเป็นผลมาจากการปะทุของคลื่นวิทยุของดวงอาทิตย์แล้ว สัญญาณคลืนวิทยุ
               ย่านความถี่ VHF และ UHF ที่ส่งผ่านบรรยากาศชั้นไอโอโนสเฟียร์ไปยังดาวเทียมก็ได้รับผลกระทบเช่นเดียวกัน
               โดยเฉพาะบริเวณละติจูดต่ำ ๆ ในช่วงเวลากลางวัน บริเวณเหนือสนามแม่เหล็กแถบศูนย์สูตร (Magnetic equator หมายถึง
               บริเวณที่สนามแม่เหล็กโลกวางตัวอยู่ในแนวระนาบขนานไปกับพื้นผิวโลก แสดงดังรูปที่ 31) บรรยากาศชั้นไอโอโนส
               เฟียร์จะมีความเข้มเพิ่มขึ้นและเลื่อนสูงขึ้นไปในช่วงที่เกิดปรากฎการณ์ที่ซับซ้อนนี้ ซึ่งเรียกว่า Equatorial

               anomaly แต่เมื่อดวงอาทิตย์ตก ชุดของพลาสมาพยายามที่จะลดมาอยู่ในระดับความสูงที่ต่ำกว่า แต่เนื่องจาก
               บังคับโดยเส้นแรงแม่เหล็กในแนวระนาบ แทนที่จะถ่ายเทในแนวเหนือใต้ซึ่งมีเส้นแรงแม่เหล็กลาดเอยงผ่านชั้น
                                                                                                 ี
               ไอโอโนสเฟียร์ที่ประกอบด้วยพลาสมาที่อยู่ในบริเวณนี้ ความปั่นป่วนของการเคลื่อนที่ในชั้นไอโอโนสเฟียร์
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31